Spartaan zijn

Je doet je ogen open zodra je wekker gaat. Je kijkt enigszins verdoofd om je heen. Je had graag nog een uurtje langer in je bed willen liggen, maar toch sta je met een glimlach voor de spiegel. Het is namelijk weer zondag. De dag waarvan je wist dat die zou komen.

Je haalt je prachtige pantser uit de kast, je schoenen uit het vet en gooit je tijgerbalsem in je tas. Je kijkt even in de spiegel of je haar glad genoeg naar achteren zit en vraagt je af of je kleine ogen door de korte nachtrust of die 20 bier van gisteravond de reden zijn. Je komt tot de conclusie dat het een combinatie van beiden is en besluit te gaan ontbijten.

Met pijn en moeite krijg je een banaantje met een glas melk door je strot geduwd. Tijdens je ontbijt scroll je ongeïnteresseerd door nu.nl en check je toch even snel de voetbalapp om te kijken welke tegenstander je tegenkomt en hoe ze er voorstaan. Half slapend neem je deze informatie in je op, poets je je tanden en vertrek je richting jouw strijdveld. Je realiseert je dat de Poort van de Belvendse Weide dicht is en dat je moet omlopen.

Aangekomen op het sportpark loop je de kantine binnen en roept met heel je longcapaciteit 'Hey jong!' door de ruimte. Al lachend groet je je kompanen. Je bestelt nog even een AA voor de dorst en een Snickers voor wat extra energie. Tot je genoegen zie je een kan koffie richting de bestuurskamer gaan waar je trainert en tevens de generaal van de krijgsmacht je staat op te wachten.

Vlug neem je plaats in een van de stoelen, want staan voor jou is nog een martelgang. Met veel blijdschap zie je een bakkie pleur je tegemoet komen. Met de ene hand hou je het bakkie bittere goud vast en met de ander probeer je je loodzware heufd op het whiteboard te richten.
Als eerste zoek je waar je naam op het bord staat. Je ziet dat je in de basis staat en in combinatie met de laatste slok bittergoud krijg je een energieboost en zin om te gaan draven in de wei als een jong veulentje.

Je voelt het Spartaanse bloed door je aderen stromen, je pupillen verwijden en in je hoofd hoor je alleen nog maar 'no prisoners, no mercy'. Na de tactische aanwijzingen van je generaal stap je de auto in richting Boukoul. Op de heenweg vraag je je af hoeveel mensen er wonen, maar voor je begint te googelen besef je dat het je niks boeit en wacht rustig af, totdat je de wei van de plaatselijke fc ziet. Hier aangekomen kom je erachter dat je je portemonnee helemaal leeg hebt gedronken en ziet dat 21-eeuwse technieken zoals pinnen hier nog niet van toepassing zijn. Enfin, tijd om om te kleden.

Je doet je prachtige pantser en schoenen aan. Voor de zekerheid smeer je je benen in met tijgerbalsem, want de jongste ben je natuurlijk niet meer. Met krakende benen loop je naar buiten om naar je soepelheid te zoeken, maar weet dat je haar al veel langer kwijt bent. Waarom doe je dit nog? Je doet het voor de eer en het genoegen. Je doet het voor het kameraadschap. Je doet het, zodat je niet met je vriendin naar het tuincentrum of de Ikea moet of dat je niet met haar Love Island of een andere dramaserie hoeft terug te kijken. Uiteindelijk doe je het om een levende mythe te worden in de Belvendse weides. Nog even drie keer sprinten en dan terug de kleedkamer in.

De warming-up is gedaan, je doet je wedstrijdshirt aan en loopt richting de wei waar het voor de komende 90 minuten zal gaan gebeuren. 90 minuten lang tellen de wetten van de buitenwereld niet, alleen de wetten van de voetbalgoden.

De scheids fluit voor het begin en de strijd begint. Na 45 minuten bikkelen wordt er gerust en sta je met 2-1 achter met zeer zwak spel. De thee in de rust is niet je van het. De tweede helft was ook niet om naar huis te schrijven, waardoor er met maar liefst 4-2 verloren wordt. Met een illusie armer wordt de terugreis gestart.

Met het schaamrood op het voorhoofd meldt je thuis de uitslag en wordt je even uitgelachen. Hierna krijg je een aai over je bol en een zoen. In de tussentijd heeft ze je iets heerlijks op tafel gezet, zodat je Spartaanse lichaam zich weer kan herstellen van de Slag om Boukoul. Heel even denk je nog aan de wedstrijd, maar al gauw gaat je blik op de avond. Nog even de samenvattingen kijken en na 2 afleveringen van je favoriete Netflix-serie is het weer tijd om naar bed te gaan, want morgen begin de week weer.

Je ligt in bed en baalt dat morgen het weekend weer voorbij is. Hunkerend denk je aan volgende week zondag, want dan mag de strijdende Spartaan in je zich weer etaleren in zijn geliefde weides. Lekker strijden, vallen, opstaan, uithalen, incasseren, scoren, dollen, draven en galloperen.

Het doel is winnen, maar, bij winst of verlies, een Spartaan blijft strijden tot hij die mythe wordt in het strijdveld.

Lekker strijden en nooit opgeven, want een Spartaan laat zich niet uit het veld slaan. Een Spartaan recht zijn rug bij tegenslag en schreeuwt het uit bij het scoren van een doelpunt. Een Spartaan verliest af en toe het hoofd door frustraties, maar uiteindelijk kunnen zijn kompanen op hem rekenen. Een Spartaan is emotioneel en doordacht, koelbloedig en hard en strijdt met heel zijn hart.

De Spartaanse Machine Kroppie

De Spartaanse Machine Kroppie is naast Spartaan, Halfgod en Mythe ook verslaggever en columnist van Weekblad De Derde Helft waar hij verslag doet van de bezigheden van ut Twed en zijn blik op de Belvendse wei deelt met een geniale kwinkslag, waardoor lezers niet meer zonder zijn verhalen kunnen. Verder in WDDH:

• Jepser die vertelt over zijn bezigheden als deeltijd-Spartaan
• Träötje over de verhalen van Catwoman
• De overheid over het rekruteren van Tank jr. I en Tank jr. II, alleen zijn de pantsers nog iets te groot
• De vaders van ut Twed (bijna de helft van de manschappen) over het starten van een nieuwe opvang/school: Spartancare
• Kroppie en Kuëb die een muiterij willen plegen wegens het op slot houden van de 'Poorten naar de Belvendse Weides'
• Captain Nugget over de vermeende kuikenmishandeling door kuikens geen eten en drinken te geven 36 uur nadat de kuikens uit hun ei gekomen zijn
• Speedy Specht, Bodrie, Herbert jr. en Tattooboy over hun goede herinneringen aan tuincentrum Leurs